Als enthousiaste wandelaar die zich voorbereidde op de uitdaging van de Sallandse Vierdaagse, stond ik voor een reeks boeiende tochten. Eén van deze avonturen was de Furieade mars in Maassluis, gevolgd door de Rose Gronontocht in Essen Wildert, en vandaag, onze eigen najaarswandeling. Het was mijn doel om stipt om half 9 te starten voor de 30 kilometer, om een idee te krijgen van mijn geschatte aankomsttijd. In het gezelschap van Ida en Nettie begon ik mijn tocht.
Onze wandeling diende niet alleen als training, maar ook als een gelegenheid om bij te praten en de laatste details te bespreken over onze aanstaande deelname aan de vierdaagse. Samen met Ida en Nettie zou ik naar het evenement gaan, waarbij we gezamenlijk zouden reizen en in hetzelfde hotel in Raalte zouden verblijven.
We begonnen onze tocht bij de Markt, staken de spoorlijn over en volgden het pad naar de Oude Leemput. Van daaruit liepen we de hele Grauwe Polder af tot aan de Streek. Een korte passage door een nieuwbouwwijk bracht ons weer terug naar de Grauwe Polder, waar we onderweg een viaduct overstaken.
Bij de tweede splitsing kozen we voor de Polderstraat, die ons naar Sprundel leidde. Onze eerste rustplaats was bij dorpshuis ‘de Trapkes’ na 8,9 kilometer, waar we genoten van een welverdiende kop koffie. Na de rust vervolgden we onze weg over het Hippelpad, door straten met namen als Kolkstraat, Oosteindseweg, Gagelstraat, Turfstraat, de Heikant en de Omgangstraat.
Onze tweede rust kwam op 22,9 kilometer bij Hoeve het Oosteind. Hier ontmoette ik zelfs bekenden van de Wiego. Hoewel mijn pompoensoep niet helemaal naar wens was, liet ik me niet uit het veld slaan.
Na de rust waagden we ons over privéterrein en weilanden, altijd alert om niet in een koeienvlaai te belanden, want daar lagen er genoeg van. Onze derde rust kwam op 26,7 kilometer bij tennisvereniging ‘de Koekoek’. Omdat we onze eigen snacks genoten, sloegen we de officiële rust over.
Via het Galgepad, de Kokkestraat en de Guido Gezellelaan keerden we terug naar het centrum van Etten-Leur. Om kwart voor 3 bereikten we onze eindbestemming, de Linde. Na het officieel afmelden en het controleren van eventuele prijzen, ontdekten we dat Ida zelfs een prijs had gewonnen, een prijs die ik nota bene aan de Losse Feeter beschikbaar had gesteld. Over toeval gesproken…
Ondanks dat ik gehoopt had op meer deelnemers (redactie: 278 inschrijvingen), gezien het prachtige weer en mijn eigen inspanningen om de tocht te promoten, was het nog steeds een geweldige ervaring. Ik heb genoten van de prachtige route en voel me klaar voor de uitdaging van de Sallandse Vierdaagse.
Door Carla Spierings, enthousiast lid
